مقایسه کنترل پیش بین مقاوم و کنترل مقاوم کلاسیک با شبیه سازی بر روی یک فرایند

در این پروژه، عملکرد کنترل پیش بین مقاوم با کنترل مقاوم کلاسیک بر روی سیستم آب تغذیه ی بویلر نیروگاه مقایسه شده است. نتایج بدست آمده از این تحقیق نشان می دهد که کنترل پیش بین مقاوم، در مواردی مانند سرعت، دقت و در مجموع از نظر عملکرد کلی، بهتر از کنترل مقاوم کلاسیک بوده است. کنتدل کننده ی پیش بینی که عدم قطعیت بین مدل و فرایند را در نظر می گیرند، کنترل کننده های پیش بین مقاوم نامیده می شوند. از بین روش های کنترل پیش بین مقاوم کلاسیک مورد استفاده در این پروژه از نوع h و سنتز u می باشد که فبلا بر روی سیستم آب تغذیه ی بویلر مورد استفاده قرار گرفته است. هدف اصلی در روش کنترل پیش بین مقاوم، طراحی قانون کنترل فیدبک حالت است که یک تابع هدف افق نا متناهی را در بدترین حالت مینیمم می کند. مسیله ی مینیمم کران بالا بر روی تابع هدف بدترین حالت، به بهینه سازی شامل نامعادلات ماتریسی خطی کاهش می یابد. در این پروژه، برای مقایسه ی کنترل پیش بین مقاوم و کنترل مقاوم کلاسیک از سیستم آب تغذیه ی بویلر، که به صورت یک سیستم تک ورودی تک خروجی شناسایی شده، استفاده شده است. از بین انواع توصیف های عدم قطعیت تعریف شده در کنترل پیش بین مقاوم، عدم قطعیت پلی تاپیک انتخاب شده است. در پایان، نتایج شبیه سازی و مقایسه ی عملکرد کنترل پیش بین مقاوم و کنترل مقاوم کلاسیک مورد تحلیل و بررسی قرار گرفته است.